Google Maps – Satellietfoto van het Osireion en de tempel van Seti 1 in Abydos.

Het Osireion heeft een 54° noordwest oriëntatie (of 36° noordoost).

Tekening door Professor Naville (Egypt Exploration Society) 1912.

Henri Édouard Naville (14 June 1844 – 17 October 1926)
https://en.wikipedia.org/wiki/%C3%89douard_Naville

 

Voor het complete verhaal tot nu toe en ook veel goede foto's van het Osireion: Zie het Isida Project

http://isida-project.org/egypt_april_2018/osirion_en.htm

 

Het Osireion is een ondergrondse constructie, een kelder. Het hoogste deel (dak) van het Osirion ligt 8 meter onder het vloerniveau van de tempel van Seti 1 en moet vanaf het begin met zand bedekt geweest zijn.

 

Het binnenste van het Osireion, een waterzuiveringsinstallatie, stond uiteraard voortdurend in contact met water, zelfs water onder hoge druk. Vandaar dat er binnenin géén kalksteen werd gebruikt. Indien er nu toch kalksteen wordt aangetroffen dan zijn dit wijzigingen die door Seti 1 werden aangebracht. Origineel werd er enkel graniet en zeer harde, rode zandsteen gebruikt. Aan de buitenkant stonden zeer dikke, massieve muren van kalksteen maar deze kwamen echter niet in contact met het water.

 

De taak van het Osireion: Instromend water werd hier ontdaan van alle slib en vuil en alle luchtbellen werden uit het water verwijderd. Vanaf een hoger gelegen centraal platform kon het water, via 2 tunnels, terug naar buiten stromen en gebruikt worden voor hydraulische toepassingen.

 

Dat instromend water moet afkomstig geweest zijn van een stuwmeer en stond dus onder vrij hoge druk. Het Osireion moet potdicht geweest zijn en ook de leiding (tunnel, schacht) voor het uitstromende water moest lucht- en waterdicht zijn. Indien de druk op het water kon ontsnappen was dit waardeloos voor hydraulische systemen. Vandaar dat dit enorm massief bouwwerk ondergronds werd gebouwd en er wellicht nog een dikke laag zand (grond) bovenop lag.

Waarschijnlijk moest men toch het inwendige van het Osirion kunnen betreden. Voor een correcte werking zal het wellicht nodig geweest zijn om het slib van tijd tot tijd te verwijderen. De watertoevoer moest kunnen afgesloten worden en er moet ergens een gang of trap geweest zijn naar een waterdicht schot dat kon verwijderd worden eens de waterdruk er af was.

 

De lucht (onder druk) moest continu kunnen ontsnappen uit Osireion, bovenaan in het plafond moeten er wellicht ventielen hebben gezeten langs waar de overdruk kon ontsnappen, dat waren wellicht enorme granieten pluggen. Het plafond van het Osireion is zo goed als helemaal verdwenen, die hypothetische ventielen kunnen niet meer aangetoond worden.

 

Het Osirion bestond origineel slechts uit 1 kamer zoals op de schets hierboven.

Schets van het Osireion met enkele dakbalken die op de granieten pilaren van het centrale platform rusten.

 

Van binnenuit beginnend zijn er: Het centrale platform (eiland) met tien granieten pilaren en een gracht eromheen. Dan zijn er de binnenwanden van harde rode zandsteen met daarin de nissen. Achter die wanden van rode zandsteen zit er aan de buitenkant een heel dikke kalkstenen muur.

 

Osireion Centraal platform:

http://isida-project.org/egypt_april_2018/osirion/view/osirion_197.jpg

 

De vele nissen in het Osireion hebben geen vloer, de gaten in de bodem van deze nissen gaan veel dieper maar zijn nu gevuld met zand en slib. In het droge seizoen staat het waterpeil enige afstand onder het oppervlak van het centrale platform (waarop de tien pilaren rusten), in nattere periodes stijgt het water nu nog steeds boven dit centrale platform. Al die nissen, binnen de dikke binnenmuur van rode zandsteen, zijn hoogstwaarschijnlijk verbonden met één gemeenschappelijk groot kanaal dat water aanvoerde komende vanaf een hoger gelegen locatie (stuwdam?). Blijkbaar stroomt het water vanaf onderaan het centrale platform het Osirion binnen.   

 

Om het slib in het aangevoerde water niet te veel te beroeren stroomde het water via deze nissen, weliswaar in grote hoeveelheden, maar toch heel rustig het Osirion binnen. Slib en zand zakte in de (zeer) diepe gracht, het gezuiverde water steeg tot boven het centrale platform, de luchtbellen in het water stegen tot onder het plafond.

 

Vanaf het centrale platform zijn er twee trappen die in de gracht eromheen uitkomen, bovendien zitten er ook twee gaten in het midden van het centrale platform die nu blijkbaar afgesloten zijn met een stenen plaat.

 

Indien het instromend water afkomstig was van bijv. een meer waar het waterpeil slechts 10 meter hoger stond dan was de druk onderaan die waterkolom gelijk aan 1 atmosfeer en ongeveer gelijk aan 1 kg/cm².

1 m² = 10.000 cm². De naar buiten gerichte kracht op de muren van het Osireion zou dan al 10.000 kg’/m² of 10 ton’/m² bedragen hebben. De druk op het inkomend water moet echter veel groter geweest zijn. Het is dus niet meer dan logisch dat die muren en de granieten dakbalken zo immens groot en zwaar zijn.

 

Uit het Isida Project: [Het seismische onderzoek, tijdens een archeologische missie onder leiding van James Westerman, maakte het mogelijk om de diepte van het centrale eiland Osireion te bepalen. Het laagste deel bevindt zich ongeveer 15 meter onder het oppervlak. Ook is gebleken dat er diepe holtes in het centrale eiland (platform) zitten, waarvan het doel onbekend is. Seismische onderzoeken hebben aangetoond dat het Osireion in een veel diepere put ligt dan eerder werd gedacht.]

 

Deze holtes, ontdekt in het centrale platform, laten toe om aan te nemen dat dit schachten (tunnels) zijn voor het uitgaande water. Dat gezuiverde water, vrij van zand en luchtbellen, stroomde vanuit het Osireion door één of beide gaten in het centrale platform in een waterdicht kanaal tot buiten het Osireion.

 

Dat water stroomde naar? .. Meer dan waarschijnlijk naar de nederzetting in Abydos waar de waterdruk gebruikt werd voor hydraulische toepassingen, het was hun krachtbron. Of, wie weet zal zo'n tunnel naar Thinis leiden, de eerste hoofdstad in het oude Egypte. Deze stad ligt in de omgeving van Abydos maar is nog niet exact gelokaliseerd.

 

-----------------

De Griekse geograaf Strabo beschreef het Osirion in de eerste eeuw voor Chr.

[als een opmerkelijk gebouw van massieve steen.. met daarin een bron op grote diepte, zodat men daarheen afdaalt door overwelfde galerijen, die zijn gemaakt van monolieten die alle verwachtingen qua grootte en vakkundigheid overtreffen. Er leidt een kanaal vanaf de grote rivier naar die plaats.]

 

Geography of Strabo, VIII, p 111-113.

Zie boek van Graham Hancock “Het ontstaan en het einde van alles” p. 348.

 

Strabo omschrijft dat kanaal alsof het instromend water vanaf de Nijl naar het Osirion liep. Dat kanaal is er nog steeds maar het water daarin loopt van het Osirion oostwaarts in de richting naar de Nijl toe en niet andersom.

 

Die schacht of tunnel, met uitstroom uit het Osireion, gaat oostwaarts en loopt onder de binnenplaats van Seti's tempel door. Nog steeds denken de Egyptologen dat het kanaal tot aan de Nijl loopt of er zelfs in uitmondt. Meer dan waarschijnlijk gaat/ging deze tunnel naar de oude nederzetting (haven?) in het lagere deel van Abydos.

 

Anderzijds zijn de wetenschappers het eindelijk eens geworden dat het water dat naar het Osirion vloeit (de instroom) afkomstig is uit het Westen, uit de Sahara en niet afkomstig is van de Nijl in het Oosten.

 

De functie van het Osireion

Zoals reeds eerder vermeld diende het Osirion als een enorm groot waterzuiveringsstation, hier werd inkomend water ontdaan van slib en van de daarin aanwezige luchtbellen. Anders gezegd werd het water geschikt gemaakt voor het gebruik in hydraulische systemen.

 

De werking:

 

1 - De buitenmuren van het Osirion bestaan uit kalksteenblokken maar kwamen niet in contact met water.

 

8 – De binnenmuren, die vrijwel altijd in het water stonden, zijn vervaardigd uit zeer harde rode zandsteen. In die muren zijn nissen aangebracht die géén vloer hebben en vrij diep zijn. Langs die nissen (5) kwam het water binnen (inkomend water). Door die speciale constructie met nissen kon het water rustig binnenstromen, zelfs al ging het om enorme hoeveelheden. Dat water bevatte slib en luchtbellen, het moest dus gezuiverd worden. Vóór die nissen is een richel van zo’n 60 cm breed, daarachter ligt een gracht over de gehele omtrek van het bouwwerk.

 

11 – Het slib uit het water kon bezinken in die gracht, die moest dus wellicht op bepaalde tijdstippen worden gereinigd, worden ontdaan van dat slib.

 

12 - Door die rondgaande gracht wordt er een eiland gevormd in het midden van deze zaal. In het midden van dat eiland zitten twee gaten die blijkbaar ooit zijn dichtgemaakt. Onderzoek heeft uitgewezen dat er daar onder holtes zijn (6).

 

Op het eiland rusten 10 enorme granieten zuilen (3) die het dak ondersteunden (2). Het dak bestond weeral uit enorme granieten platen. Bovenop het dak zal wellicht nog een dikke laag zand (9) gelegen hebben. 14 geeft zo ongeveer het vloerniveau aan van de tempel van Seti 1.

 

4 – Gezuiverd water steeg tot boven het niveau van het platform (eiland). Lucht in het water (10) kon ontsnappen en steeg op tot onder het plafond van het Osirion (4). Die lucht moest kunnen ontsnappen uit die luchtdichte ruimte. Een of ander mechanisme (13), manueel of misschien wel automatisch, moet dat mogelijk gemaakt hebben. Puur water, ontdaan van slib en luchtbellen, kon het Osirion verlaten via openingen in het eiland (platform) en liep verder naar buiten in een luchtdicht kanaal (7).

 

Geen idee waarom er niet één maar twee gaten in het platform zitten, mogelijks zijn er twee kanalen die elk een andere richting uitgaan. Strabo heeft ooit melding gemaakt van zo’n kanaal. Bovendien is het bestaan ervan dus reeds lange tijd gekend en nog steeds zit er water in, het stroomt oostwaarts in de richting van de Nijl. Het water in het Osirion komt NIET van de Nijl, het stroomt er naartoe!

 

Vanwaar is het water voor het Osireion afkomstig?

 

Gedeeltelijke (Google) vertaling van het Isida project Osirion:

http://isida-project.org/egypt_april_2018/osirion_en.htm

 

Edouard Naville, 1914:

"Wie had een paar maanden geleden gedacht dat er op 10 meter onder de grond een structuur als deze zou verschijnen, die in grandeur de meest kolossale Cyclopische gebouwen zou overtreffen?

Wat een vreemd land is dit Egypte! We begonnen te geloven dat we alle grote bouwwerken hadden gevonden en dat er niets meer te ontdekken viel.

Wie kan zeggen dat deze regio niet een of ander majestueus werk van de oudste Egyptenaren onder de grond verbergt, dat voor verrassingen kan zorgen die net zo verbazingwekkend zijn als die van Abydos?

 

We hebben nog geen bepaalde aanwijzingen over de datum van de constructie; maar de stijl, de grootte van de materialen, de volledige afwezigheid van alle versieringen duiden allemaal op een zeer grote oudheid. Tot op de dag van vandaag wordt, wat de tempel van de De Sfinx in Gizeh is, altijd beschouwd als een van de oudste gebouwen van Egypte. Het [Osirion] is een gelijkaardig gebouw, die een soortgelijke samenstelling heeft, maar van veel grotere materialen is gemaakt, en een nog archaïscher (nog veel ouder) karakter heeft. Het zou mij niet verbazen als dit het oudste architectonische bouwwerk in Egypte zou zijn.

 

Ik herinner me dat we ons in een rechthoekige ruimte van 30 bij 20 meter bevonden, omsloten door een muur van 6 meter dik, de buitenkant van de muur van kalksteen en de binnenkant van heel harde, rode zandsteen. Deze ruimte is in drieën verdeeld. Beuken, waarvan de twee aan de zijkanten smaller zijn dan de middelste. Deze beuken worden gescheiden door colonnades gemaakt van enorme granieten pilaren die even massieve architraven ondersteunen.

 

De twee zijbeuken hadden een plafond, waarvan een hoek nog overeind staat; wat het middenschip betreft, dat is twijfelachtiger.

 

Ondanks de verwoeste staat van het grote zwembad, is het onmogelijk om niet onder de indruk te raken van de majestueuze eenvoud ervan. Het heeft alle kenmerken van een zeer oude constructie.

 

Rondom deze omheining bevinden zich parallelle cellen waarin een man rechtop kan staan. Het leek op het eerste gezicht vrij zeker dat deze cellen op een trottoir uitkwamen en dat het hele gebouw een vloer had. Groot was onze verbazing toen we ontdekten dat er vóór deze cellen geen vloer lag, maar alleen een voetpad van iets meer dan 60 centimeter breed, die zich rondom het gebouw uitstrekte, vóór de grote toegangsdeur passeerde en die ook langs de zijkant van elk schip tegenover de deuren van deze cellen liep.

 

Deze muur van prachtig metselwerk loopt door onder het pad en op een diepte van bijna 4 meter ontdekten we infiltratiewater op het niveau waar het wordt aangetroffen in gecultiveerd land, hoewel we ons in de woestijn bevinden. Het metselwerk kan wellicht nog eens vier meter onder het huidige waterniveau komen.

 

Er bestaat dus geen enkele twijfel meer over dat we hebben ontdekt, wat Strabo de bron of de fontein van Abydos noemt. Hij sprak erover dat het dichtbij de tempel was, op grote diepte, en opmerkelijk vanwege sommige gangen waarvan de plafonds werden gevormd uit enorme monolithische blokken. Dat is precies wat we hebben gevonden.

 

Als we hier het oudste Egyptische bouwwerk hebben dat voor ons bewaard is gebleven, is het merkwaardig dat het noch een tempel, noch een tombe is, maar een reservoir, een groot hydraulisch werk. Dit toont aan dat de Ouden de stroom van ondergrondse wateren goed begrepen, de wetten die hun opkomst en ondergang beheersen.

 

Er zijn vragen die verband houden met de aanbidding, maar er zijn ook andere vragen die betrekking hebben op het water zelf. Waar kwam het vandaan? Strabo spreekt van een kanaal dat het met de rivier verbindt. Er moet zeker iets bijzonders op die plek zijn geweest, want je kunt nauwelijks begrijpen dat de Egyptenaren zo'n enorm bouwwerk maakten alleen maar om water te infiltreren. Ze moeten heel goed de wetten hebben gekend van de opkomst en ondergang van de rivier, en ook van de ondergrondse waterlaag die naar verluidt onder de woestijn stroomt, evenals onder het gecultiveerde land, de zogenaamde ondergrondse Nijl die de waterbouwkundigen van vandaag bestuderen en proberen te gebruiken voor de irrigatie van het land. Het zou heel interessant zijn als je erachter zou kunnen komen wat het niveau van het ondergrondse water vierduizend jaar geleden was."

Edouard Naville, 1914

 

Het jaar 1992:

Volgens de Amerikaanse onderzoeker en archeoloog James Westerman heeft het geologische onderzoek, uitgevoerd door Dr. James Brooks en Dr. Bahay Issawi als onderdeel van het Project, een radicaal andere interpretatie aan het licht gebracht van de specifieke bron van het grondwater in het Osireion, en de geologie van de Abydos regio als geheel. Hun conclusies, die in detail in hun rapport worden beschreven, kunnen als volgt worden samengevat:

1) De bron van het grondwater in het Osireion is niet rechtstreeks te danken aan de Nijl zelf, maar aan een aquifer van fossiel water in het Qena-zand, daterend van 10.000 - 5.000 jaar geleden, en dat afvoert vanuit de oostkant van de Westelijke Woestijn richting de Nijlvallei.

2) Het waterniveau in deze watervoerende laag is onvoorspelbaar.

3) De resultaten bieden een radicaal andere interpretatie van de bron van grondwater binnen het Osireion dan die van Frankfort, Rostem, enz. Er moet echter worden opgemerkt dat bijzonder hoge niveaus van de Nijl zich kunnen opdringen bovenop de lokale watervoerende laag, waardoor waarbij een tweede variabele in het spel komt, namelijk de potentiële hoogte van het grondwater binnen het Osireion.

 

Het Jaar 2004:

Archeologische missie, onder leiding van de Amerikaanse onderzoeker en archeoloog James Westerman, heeft  verder onderzoek gedaan om de diepte van Osirion te bepalen, maar kon het niveau van de oorspronkelijke fundering niet bereiken. Volgens Henry Frankfort bevond de fundering van het gebouw zich op basis van zijn opgraving, uitgevoerd in de jaren twintig, op een diepte van 7,8 meter onder het oppervlak van het centrale "eiland". De sonde, die James Westerman in 2004 liet afdalen tot een diepte van 8,4 meter, bereikte de vaste fundering laag nog steeds niet. De missie heeft gedetailleerde topografische studies voorbereid van het gebied waar de Osirion zich bevindt.

De implicaties van die studies zijn dat de bouw van het Osireion vóór de bouw van van de Seti 1 tempel heeft plaatsgevonden. De reden voor deze verklaring is dat de uitgraving die nodig zou zijn om een ondergrondse opening in de grond tot deze diepte te creëren, zou vereisen dat de rusthoek van de opening zich oostwaarts zou uitstrekken tot in de huidige Seti 1 tempel. (De rusthoek van zand is ongeveer 45 graden) Combineer dit met de verklaring van E. Baraize dat de tempel van Seti is gebouwd boven een diepe vallei die uit het gesteente is uitgehouwen in de middenas van de Seti 1 tempel (dezelfde as waar de Osireion op staat) en je krijgt een beeld van de waarschijnlijke bouwmethode die is gebruikt om de Osireion te bouwen.

James Westerman

ABYDOS ONDERZOEKSPROJECT

Verslag van het seizoen, september 2004

 

Het jaar 2007:

Na het seismisch onderzoek bepaalde een archeologische missie, onder leiding van James Westerman, de diepte van het centrale eiland Osirion. Het bevindt zich ongeveer 15 meter onder het oppervlak. Uit onderzoek naar de missie van Westerman bleek ook dat er holtes zijn in het centrale eiland, waarvan de doeleinden onbekend zijn.

Uit deze seismische onderzoeken bleek dat het Osireion in een diepere put ligt dan eerder werd gedacht, en dat de vereiste, grotere bouwput tijdens de bouw tot in de plattegrond van de Seti tempel zou zijn gekomen om voldoende ruimte voor de werkzaamheden te bieden. Om deze reden moeten de fundering en de lagere niveaus van het Osireion vóór de Seti tempel zijn gebouwd.

Het isometrische beeld van het Osirion, gemaakt door Tom Heinz, demonstreert een nieuwe diepte, gebaseerd op seismische gegevens verkregen door de archeologische missie van James Westerman in 2007

 

Het Jaar 2008:

“Op basis van het topografische onderzoek werd vastgesteld dat het waterpeil in het Osireion ongeveer een meter hoger was dan het niveau in de Romeinse put in de tweede voorhof van de Seti tempel. Dit geeft aan dat de waterstroom in het gebied vanuit het westen komt (uit de Sahara) en naar het oosten gaat (richting de Nijl).

De uiteindelijke bron van dit water is niet vastgesteld. Hydrologische onderzoeken tonen aan dat het water in het Osireion zeer drinkbaar is en geen overheersende smaak heeft, het stroomt actief onder de Seti tempel. Het lijkt uit de grond te komen uit een bron op het funderingsniveau van het Osireion.

Omdat de uiteindelijke diepte van het Osireion ongeveer 28,5 meter onder het huidige peil ligt, is de vraag hoe en wanneer het gebouw werd gebouwd zeer raadselachtig. Er kan worden beweerd dat het werd gebouwd toen het niveau van de Nijl veel lager was. Dit wanneer het waterpeil van de Nijl laag genoeg stond en het water tot het funderingsniveau van het Osireion was gedaald, dat was ruim 5000 jaar geleden. Het is om deze reden dat wordt aangenomen dat het funderingsniveau van het Osireion mogelijk het oudst bekende stenen bouwwerk ter wereld is.”

James Westerman Uit de krant:

"Het oudste stenen gebouw ter wereld?

 

Het Jaar 2010:

De archeologische missie van James Westerman heeft ontdekt dat het water in Osirion qua chemische samenstelling verschilt van het water dat wordt gehaald uit de nieuw geboorde putten in het westen en noorden ervan, waardoor de theorie van de watervoerende laag in twijfel wordt getrokken. Er werd ook vastgesteld dat de waterstroom vermoedelijk van onder het centrale eiland komt.

 

Een hydraulisch systeem - Onderdeel 2 - Water onder hoge druk:

Een dam en stuwmeer.

Een van de redenen zo niet de hoofdreden dat er nu juist in de omgeving, van wat Abydos is geworden, een nederzetting is gekomen moet wel de aanwezigheid zijn van het heuvelachtig gebied waar een dam en stuwmeer kon gebouwd worden die het nodige water (onder druk) voor het Osirion kon leveren. De heuvels ten westen van Abydos en het Osirion voldeden aan die eisen.

 

Umm el Qa’ab, Abydos. Foto zie Wikipedia.
https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Umm_el-Qaab.jpg

Diepe kloven in heuvelkammen zijn uitstekend geschikt om een dam te bouwen en om het water in die kloven op te vangen voor het vormen van een stuwmeer.

Op bovenstaande foto achter het Osirion (ten westen ervan) zijn de heuvelruggen duidelijk zichtbaar. Iets links van het midden is er zelfs een kloof te zien tussen de rotsen. Waar haalde het Osirion het water vandaan? Juist.

Google Maps – Het terrein in de omgeving van Abydos en de heuvels ten westen ervan, in de Sahara.

Hier komen die heuvels wel tot heel dicht tegen Abydos en de Nijlvallei, dit is uiteraard de ideale locatie. 

Google Maps – Twee mogelijke locaties dicht bij Abydos voor een stuwdam?

Google Maps – 2 mogelijke locaties voor waterniveaus tot 200 meter boven de zeespiegel,
locatie 2 ligt er het dichtst bij.

 

Het Osirion ligt 77 meter boven de zeespiegel. Een stuwmeer met het waterniveau op 200 meter boven de zeespiegel maakt een hoogteverschil van ca. 120 meter, de waterdruk aan de voet van het Osirion kon daar oplopen tot ong. 12 atmosfeer of bijna gelijk aan 12 kg/cm².

 

Google Maps – Locatie 1 met een stuwmeer tot 200 meter boven de zeespiegel.

 

Op de foto hierboven is de mogelijke locatie 1 voor een stuwmeer getekend, sommige heuveltoppen zijn hier meer dan 300 meter hoog. Het laagste deel tussen deze heuvels ligt hier ongeveer 120 meter boven zeeniveau. Indien de dam 80 meter hoog zou zijn, zou het waterniveau aan de oppervlakte van het reservoir 200 meter boven zeeniveau kunnen bereiken.